Schimmel

Vaak blijven er tijdens nieuwbouw sporen van schimmels, zoals zg. zwarte schimmel, in wandholtes achter. Die sporen blijven vaak jarenlang passief en onschadelijk zitten. Maar als de vochtigheid toeneemt, bijvoorbeeld door overstroming, lekkage of hoge luchtvochtigheid, kunnen die ‘slapende’ sporen actief worden, zich voortplanten en groeien.

Zwarte schimmel vermenigvuldigt zich door het aanmaken van sporen, die schadelijke chemicaliën bevatten; die worden mycotoxinen genoemd. Die sporen komen vrij door de lucht te zweven en kunnen dan op allerlei spullen in huis terechtkomen.

Als mycotoxinen met de huid in aanraking komen, levert dat huidirritatie en wondjes op. Bij inademing komen deze gifstoffen in de longen terecht, waar ze in de longblaasjes kunnen doordringen. De ontsteking die dan ontstaat, veroorzaakt een moeilijke en pijnlijke ademhaling, en dat wordt erger naarmate zich meer vocht in de longblaasjes ophoopt. Ook kunnen mycotoxinen op voedingsmiddelen vallen en zo worden ingeslikt. Daardoor kun je maag- en darmontstekingen oplopen.

Op die manieren kunnen deze gevaarlijke mycotoxinen zich een weg banen naar het bloedvatennetwerk dat onze hersenen voedt. En als de gifstoffen in een slagader terechtkomen, kunnen zij de bloedsomloop verlaten en tot het zenuwstelsel doordringen. Daar kunnen zij de uitwisseling van signalen tussen hersencellen verstoren, en daarmee ook de denk-, gevoels- en bewegingsfuncties.

Als een huishouden aan overmatig veel vocht is blootgesteld, is het verstandig onderzoek te doen naar schimmelontwikkeling, en nieuwbouwhuizen moeten worden voorzien van voorzorgsmaatregelen tegen vochtophoping.